رابطۀ سبک های فرزندپروری والدین با خود ناتوان سازی و خودکارآمدی مددجویان کمیته امداد امام خمینی(ره)

زمینه و هدف:سبک های فرزندپروری والدین پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت زیادی بر کودکان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ سبک های فرزندپروری والدین با خود ناتوان سازی و خودکارآمدی مددجویان انجام شد. روش بررسی: این پژوهش توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری این پژوهش، همۀ مددجویان کمیته امداد امام خمینی (ره) شهر ارومیه در سال 1393 بودند. از میان آنان 342 نفر (189 زن و 153 مرد) با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. همۀ آنان پرسشنامه های سبک های فرزندپروری، خودناتوان سازی و خودکارآمدی را تکمیل کردند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری با کمک نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که سبک مقتدر با خود ناتوان سازی رابطۀ منفی و معنادار و سبک های مستبّد و سهل گیر با خود ناتوان سازی رابطۀ مثبت و معنادار داشتند. همچنین بین سبک مقتدر با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار و سبک های مستبّد، سهل گیر و بی اعتنا با خودکارآمدی، رابطۀ منفی و معنادار وجود داشت (01/0>p). علاوه بر آن سبک های فرزندپروری والدین به طور معناداری توانستند 67 درصد از تغییرات خود ناتوان سازی و 61 درصد از تغییرات خودکارآمدی را پیش بینی کنند (0005/0>p). بحث و نتیجه گیری: سبک های فرزندپروری والدین می توانند بر خودناتوان سازی و خودکارآمدی نقش اساسی داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که مشاوران و روانشناسان بالینی برنامه های مناسبی برای آموزش سبک های فرزندپروری جهت مداخله در خود ناتوان سازی و خود کارآمدی طراحی کنند.